Bu Anlar Burada Kaldı'yla bitirdiğimiz hikayenin başlangıcında, en çiçekli zamanında yazdığım bir şiirdi bu. Sene 2022'ydi, Hollanda'da mis gibi yeşilliklerin arasından trenle geçiyordum, kalbim ağzımda atıyordu ve tek düşündüğüm oydu. Sonra, o anlar da orada kaldı, elbette. Bu şiiri de o defter sayfasında bıraktım sanmıştım ama şu hayatta şarkı olmayı beklemeyen, hatırlanmak istemeyen çok az duygu var. Evet, son cümlem yarım kaldı çünkü artık o hikaye yok, ama bir zamanlar vardı ve bahar gibi günler yaşandı, o yüzden kapağıma da elbette evimde kısa süreli de olsa var edebildiğim o güzel Unutma Beni çiçeğinin fotoğrafı layıktı. Kalbime sağlık. Şarkılardan vazgeçmemeye devam.